به نقل از «ایران اکونومیست»

مسیر اسکار از کجا می‌گذرد

تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۴۳۰۶۳

باتوجه به حضورهای موفق بین‌المللی و کسب جوایز جهانی فیلم‌های سینمای ایران و البته مسیر رو به رشدی که در حال پیمودن آن است، حالا سینمای ایران را نیز می‌توان در دایره کشورهایی قرار داد که قانون «هر کشور یک فیلم» و در واقع انتخاب تنها یک گزینه برای جایزه اسکار، انتخاب و تصمیمی سخت خوانده شود.

ارزش و اعتبار جایزه اسکار آنقدر هست که آوازه‌اش بر کسی پوشیده نباشد، جایزه‌ای که اساسا بر مبنای شایستگی هنری و فنی یک فیلم به آن اهدا می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بهترین فیلم بین‌الملل که غیر انگلیسی‌زبان یا خارجی خوانده می‌شود، یکی از جدی‌ترین و جذاب‌ترین بخش‌های این جایزه سینمایی‌ست که از دوره بیست‌ونهم برگزاری آن به آکادمی اسکار اضافه شد.

گذشته از سینمای جذاب، پویا و متاثرکننده کشورهایی نظیر ایتالیا و فرانسه که جوایز متعددی را از این شاخه اسکار از آنِ خود کرده‌اند، باتوجه به فراز سینمای آسیا به‌ویژه ژاپن، کره جنوبی و ایران، محدودیت کشورها برای معرفی تنها یک فیلم به اسکار، همواره یکی از انتقادهای جاری به معتبرترین جایزه جهانی صنعت فیلم و سینما بوده است؛ اما قانون آکادمی اسکار جز این نیست که «هر کشور یک فیلم». قانونی که نه تنها برای سینمای پیشرفته و قدرتمند اروپا، که کار انتخاب را برای سینمای رو به رشد برخی کشورهای آسیایی نیز سخت می‌کند.

گرچه سینمای اروپا با کسب ۵۵ جایزه از ۷۱ دوره آغاز شاخه بهترین فیلم خارجی‌زبان، سهم غالبی در کسب این جایزه داشته است اما در کنار ژاپن، کره‌جنوبی و هند، سینمای ایران نیز در دایره خیل موفقیت‌های بین‌المللی، حضور پررنگی در آکادمی اسکار داشته است تا جایی که در بخش فیلم‌های بلند داستانی غیر انگلیسی‌زبان، موفق شد دو بار با فیلم‌های «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» این دستاورد مهم سینمایی را برای کشورمان به ارمغان آورد.

باتوجه به حضورهای موفق بین‌المللی و کسب جوایز جهانی فیلم‌های سینمای ایران و البته مسیر رو به رشدی که در حال پیمودن آن است، آنچنان که اشاره شد، حالا سینمای ایران را نیز می‌توان در دایره کشورهایی قرار داد که قانون «هر کشور یک فیلم» و در واقع انتخاب تنها یک گزینه برای جایزه اسکار، انتخاب و تصمیمی سخت خوانده شود.

آکادمی علوم و هنرهای سینما (اسکار) طبق فراخوانی که همه ساله در وب‌سایت رسمی خود منتشر می‌کند، از کمیته‌ها و نهادهای انتخاب فیلم در کشورهای گوناگون می‌خواهد که در یک دامنه زمانی مشخص و با انتخاب یک هیئت (غالبا ۹ نفره) متشکل از سینماگران و فعالان سینما در رشته‌‎ها و علوم گوناگون سینمایی، نماینده خود را طی یک نامه رسمی از طریق ایمیل اعلام کرده و مسئول بخش دریافت فیلم‌های خارجی‌زبان اسکار را به پخش‌کننده بین‌المللی فیلم انتخاب شده معرفی کنند.

تنها مرجع معرفی فیلم به اسکار نهاد مورد تایید آکادمی است که طبق روال معمول نهاد ملی سینما در آن کشور عهئه‌دار این وظیفه است. همانگونه که در آلمان German Film، در فرانسه CNC، در هند و مالزی مرکز ملی سینمای این کشور به عنوان نهاد مورد تایید وظیفه معرفی نماینده خود را عهده‌دار هستند، این مهم از سال ۱۳۷۳ شمسی بر عهده بنیاد سینمایی فارابی به عنوان نهاد ملی سینمای ایران قرار گرفته است. سالی که با شکل‌گیری کمیته‌ای ۹ نفره، فیلم سینمایی «زیر درختان زیتون» به کارگردانی عباس کیارستمی به عنوان نخستین فیلم ایرانی برای حضور در آکادمی اسکار معرفی شد.

قوانین سفت‌وسخت آکادمی اسکار برای پذیرش و شرایط حضور فیلم‌های خارجی‌زبان، اکران تجاری دست‌کم یک هفته‌ای در کشور مبدا را شامل می‌شود و بدیهی‌ست فیلم‌هایی که در جشنواره‌های بین‌المللی حضور نداشته باشند یا از پخش‌کننده قدرتمند جهانی بهره نبرند و درباره آن‌ها نقد مثبت در نشریات معتبر بین‌المللی تحریر نشده باشد، از اقبال چندانی برای راه یافتن به جرگه رقابت‌کنندگان اصلی برخوردار نخواهند بود.

رقابت‌کنندگانی که بعد از تماشای فیلم توسط اعضای آکادمی در صورت کسب بیشترین آراء به لیست کوتاه ۱۵ راه پیدا می‌کنند تا در ادامه پس از اعلام دوباره وتجمیع آراء پنج گزینه نهایی به عنوان کاندیدا معرفی شوند. در نهایت هر گزینه‌ای که بتواند بیشترین آرا اخذ شده را دریافت کند به عنوان بهترین فیلم خارجی‌زبان یا بین‌المللی در مراسم اسکار معرفی می‌شود.

حال باتوجه به قوانین سخت‌گیرانه این آکادمی که برای اسکار ۲۰۲۲ «قهرمان» اصغر فرهادی تنها گزینه‌ای بود که مشمول تمامی موارد می‌شد، باید ببینیم امسال باتوجه به کاندیدای شاخص سینمای ایران که کم هم نبودند، در نهایت کمیته انتخاب، کدام فیلم را برای حضور در اسکار ۲۰۲۳ معرفی می‌کند. فیلمی که علاوه‌بر دارا بودن شاخصه‌های فنی و سینمایی، قطعا باید حامی منافع ملی و معرف ارزش‌های کشورمان نیز باشد.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: آکادمی اسکار ، جایزه اسکار ، سینما

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: آکادمی اسکار جایزه اسکار سینما سینمای ایران آکادمی اسکار جایزه اسکار بین المللی خارجی زبان یک فیلم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۳۰۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دعوت از حکومت برای دیدن یک مناظره | گره خوردن سرنوشت مردم به ذهنیت‌ ساده‌انگارانه | پس‌موضوع حجاب دقیقا چه می‌گذرد؟

فعال سیاسی اصلاح طلب نوشت: اینکه کسانی خود را دانا به دستورات خدا دانسته و از این منظر بخواهند به مردم امر و نهی کنند، جوابگوی نسل جدید نیست. این استدلال‌های درون دینی شاید برای گروه‌های حوزوی مناسب باشد.

عباس عبدی فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی با عنوان «مناظره در مورد حجاب» در روزنامه اعتماد نوشت:

سایت «مدرسه آزاد» گفت‌وگوی به نسبت مفصلی (اینجا ببینید) را میان دکتر محسن برهانی و دبیر سابق «ستاد امر به معروف و نهی از منکر» انجام داده که با دیدن آن متوجه می‌شویم، چگونه سرنوشت یک جامعه و مردم به ذهنیت‌های ساده‌انگارانه گره خورده است. ذهنیت‌هایی که نه آشنایی کافی با فقه و کلام دارد و نه بهره‌ای از حقوق و جامعه‌شناسی برده است و نه حتی چارچوب عملی قابل اجرا و موثری دارد.

اینکه در پس ذهن حکومت در موضوع حجاب چه می‌گذرد، روشن نیست. حداقل برای بنده روشن نیست، چون خیلی کلی و کلان فقط به ضرورت فقهی و قانونی آن اشاره می‌شود. ولی اگر سخنان رییس ستاد مزبور را موضع رسمی تلقی کنیم در این صورت، آقای دکتر برهانی به دلیل آشنایی و تسلط بر هر دو حوزه فقه و حقوق به خوبی نشان می‌دهد که ادعاهای طرف مقابل به کلی نادرست است. ضمنا توجه کنیم که طرف مقابل رییس ستاد مهم‌ترین نهاد رسمی برای ترویج حجاب و مقابله با بی‌حجابی است، بنابراین باید قوی‌ترین فرد حکومت در توجیه و دفاع از حجاب باشد ولی تعجب از این رو بود که اصولا ایشان چگونه پذیرفته که در چنین گفت‌وگویی شرکت کند.

کافی است به حدود ۳۰۰۰ نظری که فقط طی دو روز در زیر فیلم این مناظره گذاشته شده است، نگاهی بیندازند تا ببینند آن‌گونه دفاع کردن از حجاب و خدا و حکومت اسلامی دقیقا تایید تحلیل آقای برهانی است که نه تنها موجب تقویت حجاب نمی‌شود، سهل است که منجر به بدبینی بیشتر مردم از ارزش‌های اسلامی و حکومتی نیز می‌شود. در واقع باید توصیه کرد که همه دست‌اندرکاران حکومت این مناظره را ببینند. اگر واقعا کفه گفت‌وگو را به سود دبیر سابق ستاد امر به معروف و نهی از منکر دیدند خب این را رسما اعلام دارند تا همه متوجه شوند مبنا و منطق قانون‌نویسی و سیاستگذاری در ایران چیست و دیگر بحث را ادامه ندهند.

ولی اگر معتقدند که استدلال‌های مهم‌تری برای دفاع از سیاست‌های جاری در امر حجاب دارند آنها را در گفت‌وگویی دیگر اظهار کنند. خوبی گفت‌وگو در این است که شنونده یکسویه به قاضی نمی‌رود. نکته بسیار مهم‌تر در ذهنیت نادرستی است که این افراد از نقش مردم در جمهوری اسلامی دارند که گفت‌وگو را بلاموضوع می‌کنند و این خطرناک است. چنین رویکردی در آغاز انقلاب مطلقا جایگاهی نداشت و اصولا هم نمی‌توانست با مفهوم انقلاب سازگاری داشته باشد. ولی چگونه شده که ۴۵ سال بعد از انقلاب عده‌ای به خود جرات می‌دهند که خود را متولی حقانیت معرفی کرده و برتر از اراده مردم تعریف کنند؟ جالب‌تر اینکه طرفداران این رویکرد حتی قادر به ارایه یک اندیشه منسجم از آنچه می‌خواهند انجام دهند، نیستند. نه درکی از تفاوت حق و تکلیف و نه تحلیلی از فلسفه حقوق و جامعه‌شناسی کیفری دارند. استدلال‌های رایج‌شان در حد روزنامه‌نگاری دیواری مدارس است. به علاوه شیوه مواجهه با مردم و اقناع آنان باید بر اساس عقلانیت و ادبیات عمومی و سخنان دقیق و مبتنی بر آمار و منطق علمی باشد.

اینکه کسانی خود را دانا به دستورات خدا دانسته و از این منظر بخواهند به مردم امر و نهی کنند، جوابگوی نسل جدید نیست. این استدلال‌های درون دینی شاید برای گروه‌های حوزوی مناسب باشد. برای مقابله با بی‌حجابی همه اصول و قواعد شرعی، حقوقی، سیاسی و نیز اجرایی و انتظامی را دچار اختلال جدی می‌کنند تا این پدیده رخ ندهد در حالی که اندکی تامل نشان می‌دهد که احتمال چندانی برای تحقق این هدف، نه تنها وجود ندارد، بلکه بسیار پرهزینه خواهد بود.

عجیب‌تر اینکه قرار دادن پلیس و دستگاه قضایی جلوی مردم و به میدان آوردن تمام توان حکومت برای مقابله با امری اجتماعی که ماهیت آن مجرمانه نباشد، قابل فهم و دفاع نیست و همه این نیروها را مستهلک و اتفاقا مردم و زنان را بیشتر عصبانی و منزجر می‌کند. ادامه رسیدگی به طرح حجاب با گفت‌وگوهای غیرشفاف گویای واقعیت است. چرا شورای نگهبان چنین وضعیتی را می‌پذیرد و مذاکرات با تعدادی از دست‌اندرکاران طرح درباره جزییات این قانون را شفاف نمی‌کند؟ چرا باید موضوعی را جرم‌انگاری کرد در حالی که مردم نه تنها از آن حمایت نمی‌کنند، بلکه از زنان و دخترانی که مورد هجوم واقع می‌شوند، حمایت می‌کنند؟

مردم باید از اجرای قانون توسط نیروی انتظامی یا هر نهاد دیگر استقبال کنند ولی این چه قانونی است که امام جمعه قم می‌گوید: از نیروی انتظامی و همه کسانی که زخم زبان‌ها را به جان خریدند، تشکر می‌کنیم یا فرمانده انتظامی بگوید: «هیچ اراده‌ای، تهمتی، افترایی، هیچ سرزنشی و شماتتی ما را از این راه پر فیضی که حضرت حق در برابرمان قرار داده به عقب نخواهد راند.» مگر قرار است در مواجهه با جرم کسی را سرزنش کنند؟ پس آنچه که با آن مقابله می‌شود حداقل از نظر مردم جرم نیست.